Рамазон: хоҳиши сулҳ ба ҳамаи дӯстони мусалмон.

Моҳи мубораки Рамазон оғози мавсими рӯҳонӣ барои тамоми мусалмонон буда, фурсати бемисл барои садоқат, ваҳдат, хайрхоҳӣ ва иртибот бо китоби Худо – Қуръон аст.
Анъанаи мусалмонӣ, ки аз субҳ то шом рӯза гирифтан аст, як роҳи камолоти рӯҳонӣ ва роҳи осон ба суи садоқат ва худшиносӣ аст.
Навиштани ифтор ва суннатҳои марбут ба он дар Феҳристи мероси ғайримоддии ЮНЕСКО гувоҳи он аст, ки то чӣ андоза фарҳанги моддии моҳи Рамазон барои тамоми башарият ҷолиб аст.
Паёми моҳи Рамазон бародарӣ, таҳаммулпазирӣ, сабукӣ ба мазлумон ва раҳоӣ аз зиндонҳои берунӣ ва дохилӣ аст.
Пажӯҳишгоҳи фарҳангии Эрон дар Рум самимона таманнои фарорасии ин мавсими бошукӯҳро ба кулли мусалмонони Итолиё баён мекунад ва ба ҳамаи шумо дар иртибот бо Қуръон, дар баргузории рӯза ва ифтор барои дигарон комёбӣ таманно дорад.

Вақтҳои шариати исломӣ (вақти намоз, рӯза ва ғ.) дар асоси мавқеи ҷуғрофии Рум ҳисоб карда шудаанд.