Мавлуди ҳазрати Алӣ (р) ва рӯзи падар.

Имом Алӣ (р) дар воқеъ, ба назари исломи шиъа, аввалин роҳнамои машрӯъи мазҳабӣ, сиёсӣ ва рӯҳонӣ пас аз Паёмбари Акрам (с) аст, ки илму таълимоти он аз ваҳйро ҳифз, ҳифз ва ирсол кардааст. Дар Эрон ба ин муносибат Рӯзи Падар низ таҷлил мешавад, ки хонаводаҳои эронӣ дар он ҷамъ меоянд ва бо ҳадя ба падаронашон ин воқеаи бузургро якҷоя ҷашн мегиранд.

Амири муъминон Алӣ ибни Абитолиб (р) аввалин маҳсули комили тарбия ва тарбияи рӯҳонии Паёмбари Акрам (с) аст. Алӣ (р) аз кӯдакӣ дар назди Паёмбари гиромӣ тарбият ёфта, мисли сояаш то маргаш дар ҳама ҷо ҳамроҳи ӯ буд; дар хакикат худи у буд, ки онро дар кабр гузошта, дафн кард. Алӣ (р) шахсияти маъруфи ҷаҳонӣ аст. Метавон гуфт, ки ҳеҷ шахсияти бузурге дар ҷаҳон ба мисли ӯ мавриди баҳсу баҳсҳои зиёд қарор нагирифтааст.

Дар бораи шахсияти ӯ уламо ва адибони шиъаву суннӣ ва ё умуман мусулмонон ва ғайримусулмонон беш аз ҳазор китоб навиштаанд. Бо ин ҳама пажӯҳишҳое, ки дӯстон ва ҳатто душманонаш дар бораи ӯ анҷом додаанд, ҳеҷ кас натавонистааст, ки дар имонаш, ҷасорати ӯ, покӣ, хираду адолат ва дигар фазилатҳои ӯ як нуқтае пайдо кунад. Дар хакикат танхо фазилат ва камолро медонист ва дошт.

Табрикоти беҳтарин аз Пажӯҳишгоҳи фарҳангии Эрон дар Рум дар солгарди мавлуди ҳазрати Алӣ (р) ва рӯзи падар.