Пеш аз сафар кардан бо истифода ва тамомият

Пас аз он, ки пеш аз сафар рухсатии хурди хайрияро ба даст меорад, ъатати Ал-Курсӣ навишта шудааст: «оятҳои арш», ки дар Қуръони карим мегузарад, барои ӯ ва ҳамкоронаш барои об мехезад заминро пас аз он, ки ӯ аз саломатӣ баромада, аз сафар барояд. Ин хусусият ба замонҳои қадим бармегардад ва дар ҳошияи сафар барои аъзоёни оилаҳо ҳанӯз вуҷуд дорад.